Özet
Dua ve meditasyon şeklinde ifade edilen, görünen ve görünmeyen dünya, içsellik ve metafizik aşkınlık arasında bir bağlantı kurma isteği, insanlık tarihinde uzun bir geleneğe sahiptir. Farklı dinlere inananlar Tanrı'ya bireysel veya toplu dualar yöneltirler ancak bununla birlikte daha geniş anlamda meditasyon ve tefekkürün de bir dua süreci olarak anlaşılabilmesi mümkündür. Tüm dua ve meditasyon türlerinin ortak noktası, dua eden veya meditasyon yapan kişi ile Tanrı veya her durumda anlamlı olarak algılanan varlık ile arasındaki bağın güçlendirilmesidir. Meditasyona benzer şekilde dua da ruhsal ve zihinsel yenilenme fırsatı yaratmaktadır. Dua ilahi olanı aşkın karşıtta arama eğilimindeyken, meditasyon içselliği ve sonsuz mutlak ile uyumu vurgular.
Dua veya meditasyonun işlevleri değişebilir: Dualar varoluşsal insani duyarlılıklardan kaynaklanabilir. Bu dualarda insanlar günlük yaşamlarının ve tüm yaşamlarının deneyimlerini (sevinç, acı, üzüntü, şükran veya öfke) ifade eder ve aşkınlıkla olan ilişkileri üzerine düşünebilir. Dualar, mutlak olanla birleşme, yatışma veya bırakma gibi çok çeşitli konular için çabalayarak terapötik veya kimlik oluşturucu görevleri yerine getirebilir. Ama aynı zamanda dua inanan için bir görevin yerine getirilmesi, bağışlanma ve korunma talebi içermesi, keder ve acının hafifletilmesini sağlaması bakımından da bir güvenlik duygusu sağlayabilir.
Yetkinlikler/Öğrenim Çıktıları
- Öğrenciler dua ve meditasyon ile ilgili temel kavramları bilir ve bunların uygulamalarına aşinadır.
- Dua ve meditasyonun farklı fiziksel ifade biçimlerini yorumlayabilir ve dua eden/meditasyon yapan kişinin bunlarla ilişkili tutumlarını ifade eder.
- Farklı dua/meditasyon biçimlerine uygun alanlar tahsis edebilir ve ilgili (literatürü) duruma uygun bir tavır gösterebilir.
- Farklı dua durumları ve zamanları arasında ayrım yapabilirler.
- Dua/meditasyonun ritüelleşmiş boyutunu yorumlayabilir ve bunları dua/meditasyonun yaşamı geliştiren karakterine katılmaya yardımcı olarak anlayabilirler.
